'We vinden elkaar al veel makkelijker'

LEVgroep is een van de steunpilaren van de Helmond Aanpak. ‘We waren al betrokken bij de voorganger, VanEiges. In onze werkwijze is het vanzelfsprekend om naar het geheel te kijken en samen te werken met partners. We focussen niet op het probleem maar kijken naar de kwaliteiten van mensen, buurten en wijken. Dus we zijn heel blij met de Helmond Aanpak’, zegt Jolanda Teeuwen, directeur-bestuurder van LEVgroep.

‘Er is zoveel expertise, maar je moet maar net weten wie welke kennis heeft’, vertelt opbouwwerker Rik Hollak. ‘Nu we elke twee weken bij elkaar komen in de leersessies, leren we elkaar kennen én ontdekken we hoe we elkaar kunnen helpen. Dat werkt heel goed. We dagen elkaar uit om anders te kijken en te handelen. En omdat we elkaars gezicht nu kennen, zijn de lijntjes korter.’ De regelmaat van de afspraken is ook belangrijk, vindt hij. ‘Iedereen heeft het druk, dus spontaan elkaar treffen en afstemmen gebeurt minder vaak dan we zouden willen. Maar de leersessies staan in onze agenda, daar wordt tijd voor vrijgemaakt.’ 

Smoelenboek

Maar de situatie kan nog beter, vindt Rik. ‘In de Westwijzer delen we bijvoorbeeld een werkruimte met mensen van de GGD, Sociale Teams Helmond en woCom. Je luncht samen, haalt koffie voor elkaar en ondertussen hoor je nog eens wat. Dit informele contact versterkt de samenwerking. Ik zou dat graag op meer plaatsen willen hebben.’ In de tussentijd heeft hij een smoelenboek gemaakt, waarin van alle betrokkenen de foto, naam en expertise staan. ‘Zo vind je elkaar veel makkelijker, juist ook omdat je elkaar al wel eens gesproken hebt.’

Toch gaat de samenwerking niet altijd vanzelf, weet regiomanager Marieke Snijders. ‘Elke organisatie heeft een andere opdracht en werkwijze. En ook kaders waar je je aan dient te houden. In het sociaal werk zijn we gewend om te vragen: wat wil je, wat kan je zelf? Heb je een netwerk? En dan pas: wat kunnen wij doen? De eerste- en tweedelijns hulpverlening heeft vaak te maken met inwoners die in eerste instantie met een hulpvraag komen en ook verwachten dat ze geholpen worden. Wat ook begrijpelijk is, gezien de ernst van de problematiek waar ze mee te maken hebben. Maar het is fijn als inwoners ook leren dat ze eerst zelf moeten kijken wat ze willen en kunnen. En of het netwerk om hen heen ze kan helpen.’ Al is dat volgens Marieke niet altijd even makkelijk in de uitvoering. ‘Het is begrijpelijk dat we de neiging hebben om problemen op te lossen, omdat dat sneller gaat. Dat is een valkuil waar we bijna allemaal wel intrappen als het erg druk is. Maar als je mensen helpt zichzélf te helpen, is dat in onze ervaring vaak duurzamer.’

Wachtlijsten

Inmiddels loopt de Helmond Aanpak alweer een tijdje. Maar nog niet alles gaat van een leien dakje, voegt Jolanda toe. ‘De aanspreekcultuur is nog niet goed ontwikkeld. Doordat we elkaar steeds beter leren kennen, gaat dit wel al beter. Maar er is hier nog wel wat winst te behalen. Ook worstelen we met de wachtlijsten.’ Rik vult aan: ‘Wanneer het dan lukt om met zijn allen om de tafel te zitten en afspraken te maken, is het soms moeilijk dat we niet altijd meteen kunnen doorpakken. Want je moet rekening houden met elkaars kaders, regels en systemen. Dat is niet alleen lastig voor ons, maar vooral voor de inwoner.’

Toch constateren de drie dat de Helmond Aanpak heel zinvol is en dat LEVgroep een goede bijdrage kan leveren. Marieke: ‘Wij zijn van de gemeenschapsopbouw, we willen graag dat mensen elkaar weer weten te vinden. Veel mensen hebben tegenwoordig nauwelijks een netwerk. Ze bellen liever de huisarts dan de buurvrouw om hulp te vragen. Tegelijk hebben ze zo’n behoefte aan sociaal contact. Als mensen elkaar helpen, voelen ze zich beter en verlaagt de druk op de professionals. Dat kunnen wij samen stimuleren.’