Er wordt wel eens gedaan alsof meten niet mogelijk of zelfs onzinnig is. Waarom?

Wat we willen weten en meten is wat op jaarbasis de gemiddelde magneetveldsterkte en daarmee samenhangende magneetveldzone is. Daarvoor zouden losse metingen niet toereikend zijn. De vergelijking aan trajectcontrole op een snelweg wordt gemaakt: als je op een bepaald traject gemiddeld niet harder dan 100 kilometer per uur mag, kun je even 105 rijden als je een stukje verderop maar 95 gaat. Je gemiddelde snelheid is alsnog 100 kilometer per uur.

Iets soortgelijks speelt bij magneetveldzones: soms zijn ze iets breder, soms zijn ze iets smaller. Gemiddeld door het jaar heen hebben ze maximaal de breedte zoals die is aangegeven, in Brandevoort 2 x 50 meter (naar boven afgerond op 5 meter). Buiten die zone word je dus niet blootgesteld aan 0,4 microtesla gemiddeld in een jaar – een hoeveelheid die als ‘zeker veilig’ wordt gezien. In ieder geval tot 2025 gaat aan die magneetveldzone in Brandevoort waarschijnlijk niets veranderen.

Er zijn omstandigheden waarin een meting volgens experts wél zinvol is: bijvoorbeeld als een magneetveld apparatuur stoort. Dan zou je met een meting kunnen bepalen of en in hoeverre een specifiek elektromagnetisch veld inderdaad daarvoor verantwoordelijk is.