Raadsnotulen 6 juni 2002

NOTULEN

BIJZONDERE vergadering van de raad der gemeente Heimond, gehouden op donderdag 6 juni 2002

des middags om twee uur.

Bij aanvang der vergadering zijn aanwezig de leden: L. den Breejen, C.H.M. van der Burgt,

W.M.H. Dams, H.M.J.M. van Dijk, mevrouw E.P.W. van Dortmont, S. Ferwerda, L.T.J. Fransen, J.L.

Henraat, E.R.M. Hesen, E.A.H. van Kilsdonk, G.T.H. Klaus, W. Klerkx, J.H.J. Kuijpers, J.F.J. Kuypers,

mevrouw M.M. de Leeuw-Jongejans, mevrouw M.A.J. Matteij-van Woensel, mevrouw A. Meinardi, S.

Mokadim, T.J. van Mullekom, M. Naoum, M.P.J. Rieter, L.J.A. Ristenpatt, J.H.J.M. Roefs, A.J.G. Sauvé,

L.M.M. Smits, O.A.W.M. Spierings, mevrouw J.M.G. Spierings-van Deursen, A. Spruijt, P.H.C. Streeder,

M.A. Tijani, T.J.W. van de Ven, J.G.M. Verbakel, J.M.C. van Wetering, A.F.H. Wijnen, mevrouw J.A.M.

Witteveen-van den Berg en S.H. Yeyden.

Voorts zijn aanwezig de wethouders: C.J. Bethiehem, R.A.C. van Heugten, J.B.C.W. van den Heuvel,

mevrouw B.M. Houthooft-Stockx en P.G.M. Tielemans.

Tevens zijn aanwezig mr. W.J.B.M. van Eik met zijn echtgenote mevrouw A.A.I.J.M. van Elk-Bodifée en

hun kinderen Wilbert, Lidwien, Luc en Carlijn; mr. F.J.M. Houben, commissaris van de Koningin in de

provincie Noord-Brabant; dr. R.W. Weischen, burgemeester van Eindhoven; H.J.G. Hoeks, algemeen

directeur Rabobank Heimond e.o.; Z. Litowski, burgemeester van Zielona Gora; vele, vele genodigden.

VOORZITTER: drs. G.B. Praasterink, waarnemend raadsvoorzitter;

SECRETARIS: C.H.M. Vermunt, raadsgriffier ad interim.

De VOORZITTER opent de vergadering.

Hierna heet hij de aanwezigen van harte welkom, in het bijzonder de heer en mevrouw Van Elk,

hun kinderen Wilbert, Lidwien, Luc en Carlijn, de commissaris van de Koningin de heer Houben en

monseigneur Hurkmans.

Hierna verleent hij het woord aan de heer Houben.

Toespraak van de heer Houben, commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Brabant.

De heer HOUBEN: Mijnheer de burgemeester, zeg ik nu nog, al is het nog maar voor even. Beste

Wim, zeg ik liever, en lieve Lidy. Vandaag neem ik afscheid van een rasbestuurder die ik lange tijd als

collega heb meegemaakt. Het is alsof ik van een klasgenoot afscheid neem, Wim en ik zijn in 1968 in

Zuidoost-Brabant in het openbaar bestuur begonnen, hij als wethouder en zelfs loco-burgemeester van

een grote stad en ik als burgemeester van een kleine gemeente. Later werd hij voorzitter van de agglo-

meratie Eindhoven en ik voorzitter van het streekgewest Kempenland. Zodoende kwamen wij elkaar

regelmatig tegen en trokken wij in veel situaties samen op. Wim van Eik was in die tijd lid van het college

van burgemeester en wethouders van Eindhoven dat door iedereen "het gouden team" werd genoemd

en dat stond onder leiding van Herman Witte. Ik herinner mij dat Wim van Eik toen in korte tijd een

helder bestuurlijk profiel neerzette, waar ik groot respect voor had en heb. Intelligent, helder, zeer

bindend en met een Brabantse uitstraling. Indertijd de kandidaat bij uitstek om vanuit Heimond een brug

te slaan naar zijn geboortestad Eindhoven. Want Eindhoven en Heimond vormen samen de kracht, de

motor van de regio. Er moest in Heimond gigantisch veel aangepakt worden. En Wim wist waar het aan

schortte: identiteit en zelfbewustzijn.

Het getuigt van visie en Brabantse lef als je dan een weg durft te gaan waarover de neezeggers

de wenkbrauwen optrekken: kastelen bouwen aan de oevers van de Aa, Italiaanse allure met Bosco-

tondo en stedenbouwkundige vernieuwing combineren met kwaliteit, populaire architectuur en de men-

selijke maat. Heimond is met deze visie landelijk vermaard geworden. Is het eigenlijk niet opmerkelijk dat

je, met die liefde voor de menselijke maat, de sleutel hebt gevonden tot een woon- en werkomgeving

waarvoor men bereid is op een lange wachtlijst te staan? De waarde van de architectuur als moeder

-2- 6 juni 2002.

aller kunsten is door het Heimonds gemeentebestuur neergezet als bewijs dat het kan. Als een gedemo-

cratiseerd kasteelheer van Heimond - zo kan ik je niet anders noemen in het perspectief van het uitzicht

vanaf deze plek - heb jij, Wim, het belang onderkend van een goede beeldregie voor de samenhang

tussen de gebouwde omgeving en de openbare ruimte. Daardoor heeft de identiteit van Heimond een

duurzame inhoud gekregen. Als je als burgemeester dat op je conto kunt zetten, kun je met een gerust

hart vertrekken. Heimond heeft in Brandevoort als enige Vinex-wijk een vijfsterrenscore gekregen van

het Nederlandse Architectuurinstituut. Kun je je voorstellen, Wim, dat ik heel wat gemeentebesturen in

Brabant heb aanbevolen een excursie naar Heimond te maken? Ik begrijp datje het gemerkt hebt!

Beste Wim! Aan het onderwerp bestuurlijke organisatie en vernieuwing besteed ik niet te veel

woorden. Er is geen kabinet dat voor het onderwerp Zuidoost-Brabant de finale oplossing heeft kunnen

bedenken. Zeker is dat Heimond en Eindhoven samen de kracht van Zuidoost-Brabant zijn. Het is dan

ook niet verwonderlijk dat Heimond een bestuurlijke broedkamer van talent blijkt te zijn. Dat levert in

ieder geval twee gedeputeerden op (wellicht straks een minister) en een huidige gemeentesecretaris die

de sterren nu al verdiend heeft.

Als ik spreek over de menselijke maat en Wim van Elk, bedoel ik ook zijn voorzitterschap van

Thomas van Villanova. Daarin kan hij zijn sociale hart laten kloppen. Helpen waar de sociale nood hoog

is, dat is de inslag van Wim van Eik. En tot slot zijn bestuurlijke leiding bij herstructurering van afval-

stromen, van de grote Peel, van de brandweerzorg. In zo veel verschillende thema's is hij thuis. Deze

Brabantse allround bestuurder wil het provinciale bestuur niet zomaar laten vertrekken. Het is daarom

dat het provinciaal bestuur heeft besloten je te onderscheiden met de provinciale onderscheiding, de

Hertog Jan, een eerbetoon aan Wim van Eik voor zijn langdurige bestuurlijke inzet aan de Brabantse

gemeenschap bewezen, met als tekst: "Erkentelijk voor hetgeen hij heeft verricht voor de provincie

Noord-Brabant op het terrein van het openbaar bestuur hebben gedeputeerde staten gemachtigd door

provinciale staten besloten de provinciale onderscheiding Hertog Jan toe te kennen aan de heer mr.

Wim van Eik." Getekend 4 juni 2002 door het provinciaal bestuur. Graag overhandig ik je het beeld dat

daarbij hoort.

(Spreker overhandigt hierna, onder applaus der

aanwezigen, genoemd beeld aan de heer Van Eik.)

Muzikaal intermezzo.

(De zangeres Danny Mikesz brengt, begeleid op de

piano, enkele liederen ten gehore.)

Toespraak van de heer Weischen namens het SRE.

De heer WELSCHEN: Beste Wim, beste Lidy, zeer hooggeëerde gasten! Iedere keer als ik in

Heimond een speech moet houden, krijg ik Heimonds talent voor mij, waardoor ik op voorhand verloren

ben! Het mag Kuijpers en Gondrie zijn, het mag de zangeres Danny Mikesz zijn, het is iedere keer mis -

en ik vind het lastig om dat te erkennen!

Namens 21 van de 22 gemeenten - wij hebben het Heimond niet meer gevraagd - van het

Samenwerkingsverband Regio Eindhoven (SRE) wil ik graag Wim toespreken en de verdiensten

noemen die hij voor het SRE heeft gehad. Daarop kreeg ik een briefje van de gemeentesecretaris,

waarin gevraagd werd of ik asjeblieft heel kort wilde zijn, omdat Wim op zijn stoel zou zitten gaan

schuiven wanneer het te lang zou duren. Toen dacht ik even: hoe red jij het, Wim, in de raadsverga-

deringen? Maar dit ter zijde.

Om te beginnen wil ik graag zeggen dat de 21 gemeenten met heel veel respect en waardering

kijken naar de ontwikkelingen die in Heimond plaatsvinden. Beleidsmatig is dat echt heel erg vooruit

gegaan in de periode dat ik hem ken. En ik ken hem al een tijdje, want ik ben wethouder geweest in

Breda. Breda was groeistad en Heimond was dat toen ook. Met jouw voorganger en diens wethouders

heb ik toen ontzettend veel contact gehad en heb ik vaak in Heimond rondgelopen. Het is absoluut niet

meer te herkennen. Omdat ik toentertijd ongeveer in hetzelfde vak zat, weet ik ook ongeveer wat er

moet gebeuren om een stad op die manier te verbeteren. Het is echt grandioos geweest. Ons respect!

In de tweede plaats wil ik zeggen dat bestuurders altijd radertjes zijn in een heel mechanisme.

Maar in de dertig jaar dat ik zelf als bestuurder opereer, ben ik radertjes tegengekomen die praktisch niet

in beweging zijn te krijgen, waardoor het hele mechanisme kan stagneren. Er zijn ook radertjes die mij

laten draaien en die zelf precies doen wat andere radertjes vragen. En er zijn radertjes die er in hun

eentje in slagen een heel mechanisme aan het draaien te krijgen. Jij had heel wat kenmerken van het

-3- 6 juni 2002.

laatstgenoemde soort radertjes op de gebieden waar wij elkaar zijn tegengekomen. Ik denk dat dat nog

eens aangeeft dat je het samen met anderen doet, maar dat je toch ook een heleboel initiatieven kunt

nemen, initiatieven die er niet zouden zijn geweest als je er niet geweest zou zijn.

Als voorbeeld noem ik de politieregio van de 21 gemeenten plus Heimond. Daarbinnen zijn ont-

zettend veel reorganisaties geweest. Jij weet dat, want je hebt ze begeleid langer dan enig ander van

ons dat gedaan heeft. Op dit moment hebben wij een organisatie waarvan het bedrijfsleven, dat in onze

audit-commissie vertegenwoordigd is, heeft gezegd: wij hadden absoluut niet verwacht dat een over-

heidsorgaan zo efficiënt zou kunnen werken. De politie krijgt wel overal de schuld van, maar als je het

goed bekijkt, zie je dat de politie het, gelet op de beperkte mankracht, heel erg goed doet. Bij de organi-

satie heb jij een heel belangrijke rol gespeeld. Bovendien heb je in alle discussie die wij hadden - in het

regionaal college, in het presidium - een heel kritische opstelling gekozen, omdat je een aantal dingen

nog anders wilde. Er is ook nog een hoop werk te doen voor je opvolger. Jij en ik zijn er allebei van

overtuigd dat minstens de steden er flink wat politie bij moeten hebben, omdat de enorme werkdruk bijna

niet meer te harden is voor de mensen die nu bij de politie werken. Soms gingen wij ons bezinnen op het

onderwerp politie en waren wij een dag of twee dagen weg. 's Avonds kreeg Wim dan zo'n prachtige

mengeling tussen glimlach en lach op zijn gezicht. (U kent dat vast wel van hem, en het begint nu te

komen.) Tussen twee vingers hield hij dan het voetje van de steel van zijn wijnglas en daarin liet hij de

rode wijn prachtig ronddraaien.

Bij de brandweer is het eigenlijk hetzelfde. De 22 gemeenten van de regio stellen er een eer in om

de hulpdiensten beter georganiseerd te krijgen dan waar ook in het land. Op zich is dat geen garantie

dat er nooit iets gebeurt, maar wij willen wel een betere organisatie. Vele jaren geleden hebben wij een

project gestart dat heet "Brandweer bestuurd". (Bij de brandweer dacht men dat je "bestuurd" met een t

zou schrijven, maar wij dachten dat het met een d moest zijn.) Het project is door Wim geleid. Het is een

langdurig project geweest dat veel investeringen, in energie en in geld, van alle gemeenten gevraagd

heeft. Vervolgens heeft minister Van Thijn beslist dat dit zelfde project over het hele land gedaan zou

worden. Daar is het project Verbetering brandweer uit voortgekomen. Dat was jouw project, Wim, want jij

had binnen het dagelijks bestuur de leiding en daaraan heb je op voorbeeldige wijze vorm gegeven. Ook

bij de brandweer is er nog heel veel te wensen over. Zo krijgen wij nu nieuwe verbindingsmiddelen, wat

ons als gemeente Eindhoven structureel een half miljoen structureel kost. Mochten er hier Kamerleden

aanwezig zijn, dan spreek ik ze hier dadelijk nog over, want dit is volstrekt onrechtvaardig. Er is dus nog

werk aan de winkel, niet alleen voor mij, maar ook voor jouw opvolger, Wim. (Misschien weet de

gemeenteraad wat er dreigt, want dat wordt bezuinigen, dames en heren, om de brandweer te kunnen

betalen!) Zaken als dat heel erg dure verbindingssysteem voor de brandweer bekeken wij tijdens onze

studiedagen. Het waren dus uiterst serieuze studiedagen met heel erg lastige boodschappen. Maar aan

het eind van die studiedagen zag je Wim weer zitten met die bekende glimlach op zijn gezicht en twee

vingers heel elegant om het voetje van de steel van zijn wijnglas, terwijl hij de rode wijn door het glas liet

gaan.

Het SRE is het civiele samenwerkingsverband tussen 22 gemeenten. Toen ik net burgemeester in

Eindhoven was, bestond dit civiele samenwerkingsverband eigenlijk nog niet, want er was een gewest

Heimond en een gewest Eindhoven-Kempenland. Jij hebt deze twee gewesten bij elkaar gebracht. Wij

hebben geprobeerd om er een heel efficiënte organisatie van te maken. Ik zal wel overdrijven, maar

overal elders in Nederland vind je gewesten en samenwerkingsverbanden, maar je vind er niet één waar

de samenwerking zo goed is als in het SRE. Tegelijkertijd is er ook hier nog heel veel te winnen, maar

daar kom ik straks nog op terug.

Wij geprobeerd het SRE uit te bouwen, ondanks het feit dat wij een enorme discussie kregen over

de bestuurli.ke organisatie. Jij wilde herindelen, wantje geloofde überhaupt niet in een stadsprovincie. Je

had bij de agglomeratie al te veel meegemaakt. Ik geloofde heilig in de stadsprovincie, maar als dat niet

zou doorgaan, zou er in eik geval iets anders moeten gebeuren. De commissaris zei er al iets over en ik

zal er niet te veel over zeggen, want op onnavolgbare en inconsequente wijze heeft de provinciale poli-

tiek ons de nek omgedraaid en zitten wij nu, omdat het rijk ons geen compensatie meer lijkt te gaan

geven, met een probleem. Jouw opvolger zal ervoor moeten zorgen dat de herindeling van de grond

komt. Want voor Heimond is herindeling nodig. En als Heimond die toch gaat organiseren, doen wij als

Eindhoven graag mee!

De studiedagen waren zwaar. 's Avonds zaten wij ook nog wat met elkaar te praten. Ik hoor de

heer Swinkels jou nog vragen: Drinkt u dan nooit bier'.> Nee. Dan had Wim weer die lach op zijn gezicht

die ik nu ook bij hem zie, en hield hij met twee vingers de voet van de steel vast en de wijn ging weer

door het glas heen. Een week geleden kwam ik hem ergens tegen. Ik vond het merkwaardig dat hij witte

wijn dronk en ik vroeg hem wat er mis was. Toen zei hij: Iedere keer als ik het glas hef, ben ik blij dat er

-4- 6 juni 2002.

weer een rooie minder is; maar er zijn er nu nog maar zo weinig, dus doe ik dat niet meer! Ik had het zelf

bedacht willen hebben, maar dat heb ik niet.

Wim, wij hebben heel hard gewerkt voor al die regionale zaken, maar wij hebben ook ontzettend

veel plezier gehad. En dat er hier echt goed samengewerkt wordt, wordt zo langzamerhand onderkend.

Dat is ook hard nodig. De regio draait heel goed, ook economisch gezien, maar is ook heel kwetsbaar

als de economie tegenzit. Dan zijn er mensen nodig die zich inzetten voor de regio. Daar ben jij er één

van. Ik wilde graag het ereteken van de regio - het is moeilijk een ereburgerschap van de hele regio te

geven, want alle gemeenten vragen zich af waar het nou echt thuishoort, maar je moet het toch maar

beschouwen als zijnde van de regio - aan jou toekennen. Na overleg met alle portefeuiliehouders van

de regio hebben wij daartoe besloten. Iedereen was het er roerend mee eens. Ik vind het heel plezierig

dat een van de heel weinige voorgangers op dit punt, Cor Baan, ook hier aanwezig is. Ik reik je de

onderscheiding graag nu uit.

(Spreker speldt, onder applaus der aanwezigen, de

heer Van Eik het ereteken van het ereburgerschap

van de regio op.)

Toespraak de heer Praasterink, waarnemend raadsvoorzitter.

De VOORZITTER: Mijnheer en mevrouw van Elk, Wilbert, Lidwien, Luc en Carlijn, hartelijk wel-

kom op deze bijzondere raadsvergadering. Ook alle geachte genodigden nogmaals hartelijk welkom.

Als ik namens de raad van Heimond iets mag zeggen, doe ik dat, met mijn calvinistische ach-

tergrond, in drie delen. Het eerste deel doe ik eigenlijk met wat tegenzin. Tegenzin Wim, omdat je ons

gaat verlaten in je hoedanigheid van eerste burger van onze stad. Toen je zestien jaar geleden je

intrede deed als eerste burger van deze stad, wisten wij als eenvoudige Heimonders nog niet of die

eerste ook wel de beste zou zijn. Want je kwam van Eindhoven en daar keken wij in die tijd nog wat

tegenop. Je was daar wethouder geweest en je was voorzitter van de agglomeratie geweest. Er kwam

dus echt wel iemand binnen en wij vroegen ons af of je wel Heimonder zou kunnen worden. Ik heb

begrepen dat je bij een kegelclub zat, waarvan de naam was "Weg met die bal". Of dit heeft mee-

gespeeld, weet ik niet.

Als één van de weinige betrokkenen heb ik de sollicitatieprocedure meegemaakt, die heel

anders verliep dan het nu gaat. De vertrouwenscommissie rapporteerde aan de minister van Binnen-

landse Zaken. De raad kwam er in dat voortraject helemaal niet aan te pas en gaf de vertrouwens-

commissie de opdracht mee om gewoon een "goeie" burgemeester te zoeken. Daarin zijn wij volop

geslaagd! Bij de installatie van de heer Van Eik als burgemeester van Heimond op 19 april 1986 in 't

Speelhuis, dat wegens verbouwing op het moment helaas niet beschikbaar is, schonken wij,

overigens nog met een bijzonder kleine hoeveelheid lokale fracties in de raad, ons vertrouwen aan

iemand uit Eindhoven. Maar na 16 jaar kijken we niet meer op tegen Eindhoven. Integendeel. U heeft

als burgemeester aan Heimond zelfvertrouwen gegeven. Ik kan het niet laten om even de Prediker te

citeren: "Zaai uw zaad in de morgen en laat uw hand tegen de avond niet rusten want gij weet niet, of

het ene gelukken zal of het andere, dan wel dat beiden tezamen goed zullen zijn."

Het is Heimond onder uw bezielend leiding goed gegaan. U bent vruchtbaar in onze samen-

leving geweest. Laten wij de feiten en cijfers maar eens op een rijtje zetten. Het aantal inwoners was

in 1986, toen u aantrad, 63.000 en is nu bijna 83.000; het aantal woningen was 24.000 en is nu bijna

35.000; aantal arbeidsplaatsen was 22.000 en is nu 35.000; het aantal stoplichten is bijna verdubbeld;

het aantal bruggen over het kanaal is gegroeid van 5 naar 7; het aantal raadsleden is gegroeid van 31

naar 37; collegepartijen toen 2, nu 5; fracties toen 7 nu 12. Het gaat goed in Heimond!

U ziet hoe vruchtbaar u in Heimond bent geweest. In 1990 is zelfs bijna het ziekenhuis naar u

genoemd: Eikerliek Ziekenhuis. Zelf bent u een bescheiden man gebleven, bij al die vruchtbaarheid.

Uw lengte is niet toegenomen. Eigenlijk heeft u iets weg van Piet Hein: zijn naam is klein, maar zijn

daden benne groot. De cijfers liegen wat dat betreft niet. Heimond is onder uw bewind weer toe-

getreden tot de grote steden. Er zitten weer Heimonders in de Tweede Kamer. Wellicht zitten er straks

Heimonders in het kabinet.

En zo kom ik aan mijn tweede deel, mijnheer Van Eik. U bent hoofd van de politie en de brand-

weer in deze stad. ]n een dictatoriale staat zou u daarmee de absolute machthebber in onze stad

kunnen zijn. Toch geeft u die macht zo nu en dan uit handen. Heel even draagt u dan de sleutel van

de stad over, in de tijd van Jan de Bok. Laten we maar eens met zijn allen kijken hoe Heimond er dan

uitziet.

-5- 6 juni 2002.

(Hierna volgt een videopresentatie, waarbij burge-

meester Van Eik prins Carnaval toespreekt.)

Wim, Lidy, wat kan ik hierna nog zeggen? Ik kom nu aan het derde deel.

Er is een tijd van komen, bloeien en genieten. En die laatste tijd komt er nu met rasse schreden

op jullie af. Wij hebben ons als raad en college gebogen over de vraag hoe wij erin zouden kunnen

slagen de attributen aan te dragen voor dat genieten. Het zal niemand verbazen dat ook er ook hier

weer sprake is van drieluik. Een drieluik dat te maken heeft met uw functioneren, mijnheer Van Elk,

als bestuurder van deze stad, met het vertegenwoordigen van dat bestuur naar de burgers van deze

stad en als representant van de gemeente naar de buitenwereld. Het eerste onderdeel heeft in de

kranten uitgebreid gestaan. Ik zou daarbij kunnen stilstaan, maar iedereen zal de artikelen hebben

gelezen.

Persoonlijk heb ik in drie verschillende gedaantes het genoegen gehad u te mogen meemaken:

als raadslid van een collegepartij, als lid van het college van burgemeester en wethouders en tenslotte

als fractievoorzitter van een oppositiepartij. In al die onderscheiden gedaantevormen heb ik u - en ik

denk met mij de gehele raad - leren kennen als een wijs bestuurder. Een bestuurder met een feilloos

instinct voor politieke voetangels en klemmen. Maar ook een man die creatieve en evenwichtige op-

lossingen had voor dit soort vaak moeilijke problemen; een man die kon omgaan met collegepartijen

en ook met niet-collegepartijen en de problemen daarbij op een goede manier wist aan te pakken. U

heeft raads- en commissievergaderingen altijd voortreffelijke voorgezeten.

Daarnaast hebben u en uw vrouw zich in het bijzonder ingezet voor Heimond. Een stad waar-

van u bent gaan houden en waarvoor u bereid is en was te werken. U heeft daar ook werk van

gemaakt; u heeft uitvoering gegeven aan het besef dat de stad er is voor mensen. Voor mensen in al

hun hoedanigheden: leven, werken en ontspannen. Voor mensen van hoog tot laag, zonder onder-

scheid des persoons. In de warme bijeenkomst met alle oud-collegeleden de afgelopen week sprak

wethouder Bethiehem over het feit dat uw ramen altijd open stonden voor mensen in nood. Wij

hebben het gevoel dat er veel vrije zaterdagen en zondagen vol verplichtingen zaten. Als mensen u

vroegen langs te komen, een voorwoordje te schrijven of iets te openen, deed u dat. Als burgers,

ondernemersverenigingen u aanschoten, dan konden ze erop rekenen dat hun vragen en wensen op

de juiste plaats gedeponeerd werden. En het college van burgemeester en wethouders had een harde

noot te kraken als u iets inbracht en de wethouders het er niet mee eens waren. En als er nood gele-

nigd moest worden, had u altijd wel een stichting achter de hand die in alle anonimiteit middelen ver-

schafte als dat nodig was.

Maar ook, mijnheer van Elk, was u in velerlei opzichten het gezicht van Heimond naar buiten

toe. U vertegenwoordigde Heimond in vele verbanden, commissies of bijeenkomsten, en vaak met

succes. In vele zaken, zoals bijvoorbeeld de stadsprovincie, de gemeentelijke herindeling en gebieds-

uitbreiding, bent u altijd duidelijk geweest en hebt u een heldere koers gevaren. Die koers heeft u naar

buiten toe ook altijd klip en klaar verwoord. Die koers heeft u ook binnen raad en college uitdrukkelijk

vastgehouden. Maar ook konden wij waar nodig gebruikmaken van uw netwerken. Boscotondo is daar

een uitstekend voorbeeld van.

Na dit drieluik van u als bestuurder, burger en representant is er natuurlijk een bijzonder

cadeau. Mijnheer van Elk, het is mij een bijzonder genoegen u te kunnen mededelen dat, na consul-

tatie van het seniorenconvent, ik u thans mag melden dat de raad instemt met het toekennen van

ereburgerschap van Heimond aan u. Kort en krachtig luidt de motivering daarvoor: "Vanwege zijn

uitmuntende vervulling van het burgemeestersambt in de periode 1986-2002 en zijn betrokkenheid bij

de stad Heimond en haar inwoners." Bij deze benoeming behoort een legpenning en een draag-

insigne. Ik denk dat het leuk en gepast zou zijn als uw vrouw de draaginsigne bij u zou willen op-

spelden.

(Hierna speldt mevrouw Van Eik, onder applaus

der aanwezigen, de heer Van Eik de draaginsigne

op.)

Alle goede dingen komen in drieën: er hoort ook nog een oorkonde bij, waarop een en ander

schriftelijk is vastgelegd. Ik hoop dat deze oorkonde een mooie plek zal krijgen in uw huis.

Mijnheer en mevrouw Van Elk! Zoals ik reeds zei: er is meer. De raad en het college staan

tegenwoordig in het nieuwe duale systeem los van elkaar. Desalniettemin hebben zij besloten u een

gezamenlijk cadeau te geven. Het is een uitstekend en heel leuk boekwerkje geworden, dat ik u graag

overhandig: een liber amicorum.

-6- 6 juni 2002.

(Spreker overhandigt, onder applaus der aan-

wezigen, de heer Van Eik het liber amicorum.)

Mijnheer Van Eik! Nogmaals: alle goede dingen bestaan in drieën. Ik denk dat u al vele malen,

als u de gemeentelijke karaf uitreikte, hebt stilgestaan bij de vraag: wanneer krijg ik nu die karaf? Nu

dus!

(Spreker overhandigt, onder applaus der aan-

wezigen, de heer Van Eik de karaf van de

gemeente Heimond.)

Mijnheer en mevrouw van Eik! God moge u beide de kracht en gezondheid geven om lang te

genieten van elkaar en van de stad zoals die is, de stad waarvan u bent gaan houden en waarvan wij

weten dat die ook van u is gaan houden. De heer zegene en behoede u. (Applaus).

Toespraak van de heer Hoeks namens het Heimondse bedrijfsleven.

De heer HOEKS: Voorzitter, leden van de raad, mijnheer en mevrouw Van Eik, geachte aan-

wezigen! Ik vind het een voorrecht om hier vandaag, tijdens deze buitengewone raadsvergadering, u

kort te mogen toespreken namens ondernemend Heimond. En waarom mag ik dat doen? Het is ge-

bruikelijk dat de eerste dag van het jaar in Heimond een "Heimonder van het jaar' bekend gemaakt

wordt. De burgemeester van Heimond zit qualitate qua in de jury van de desbetreffende commissie.

Ter gelegenheid van het afscheid dat Wim zou gaan nemen - hij heeft dit zeven jaar lang samen met

ons gedaan en zeven jaar lang hebben wij geprofiteerd van zijn geweldige kennis van Heimond en de

Heimonders - hebben wij het initiatief genomen om te komen tot de stichting van een Burgemeester

van Elkfonds. Een fonds dat bedoeld is om de promotie van Heimond voort te zetten na zijn aftreden

als burgemeester. Ik ben ontzettend blij dat in de periode daarna ondernemend Heimond zich ruim

geschaard heeft achter dit initiatief. De Brabants-Zeeuwse Werkgeversvereniging, de Vereniging

Industrieel Contact, de Federatie van de Belangenvereniging Stadskern en de Ondernemers-

verenigingen van alle andere kernen hebben zich geschaard achter dit initiatief. En namens al deze

ondernemende Heimonders, mag ik straks een bijdrage leveren aan uw afscheid middels een cheque.

Als je vanuit ondernemersperspectief kijkt naar het belang van zo'n burgemeester en zijn func-

tioneren voor ondernemers, kun je je afvragen hoe ver zijn invloed reikt en wat het verschil is in

Heimond ten opzichte van de periode zestien jaar terug. In het interview las ik dat jij, Wim, met stip op

nummer 1 hebt staan trots te zijn op de metamorfose van de stad Heimond. En dan noemen wij

natuurlijk allemaal Dierdonk, Boscotondo en Brandevoort. Maar als ik kijk vanuit ondernemers-

perspectief en vanuit het bedrijfsleven, dan noem ik ook Hoogeind, Bedrijventerrein Zuidoost-Brabant

(BZOB) en Schooten, waar een aantal nationale en internationale bedrijven van een hoogwaardig

niveau en van heel diverse aard zich de afgelopen jaren heeft gevestigd. Het een kan niet zonder het

ander. Kwalitatief hoogwaardige bedrijven vragen begaafde medewerkers die ook naar een eersteklas

woonomgeving vragen. En bij die leefomgeving horen passende winkelmogelijkheden. Daar zijn wij

nog mee bezig. De centra van Mierlo-Hout en Stiphout zullen de komende tijd veranderen. En voor

het centrum zijn grootse plannen ontwikkeld waar op dit moment projectontwikkelaars voor in de rij

staan. Ook dat onderdeel zal de komende tijd positief ontwikkeld worden.

Intussen gaat de groei in de woningbouw door. Plannen zijn er nog te over: De Groene Loper,

het Gammaterrein en ook het vervolg van Brandevoort belooft fantastische woningen. Het project

Binnenstad-Oost mogen wij niet vergeten. Dat zal een heel belangrijke impuls zijn om ook de kwaliteit

van de bestaande woningbouw te verbeteren.

Welke infrastructuur kent Heimond op dit moment? In de eerste plaats ligt Heimond aan het

water. Weliswaar is er een kanaalomlegging geweest, maar het is een buitengewoon positief

gegeven. Heimond ligt aan het spoor en zal straks vier stations hebben. Heimond ligt aan de A67 en

na de omlegging met de S24 die pas gerealiseerd is, is de Kanaalzone geworden wat deze moest

worden. Kortom: de kwaliteit van het woon- en winkelklimaat in Heimond heeft zich buitengewoon

positief ontwikkeld en blijkt nog steeds een magneet te zijn voor ondernemende mensen.

Er is natuurlijk altijd nog een aantal dingen dat moet gebeuren. Als wij de economische groei en

bedrijvigheid willen voortzetten, heeft ondernemend Heimond ook nog wensen. Er is hier al gesproken

over de gemeentelijke herindeling. Ik las onderweg in de trein dat er gisteren een boek is aangeboden

waarin een voorstel wordt gedaan voor een verkorte procedure voor de herindeling van gemeenten.

-7- 6 juni 2002.

Misschien geeft wat dat betreft de nieuwe politiek hoop. In de verkeerssituatie rond de A2 zal de

nodige verbetering moeten ontstaan. De wegenruit die om Heimond heen wordt gelegd, kan daar een

belangrijke bijdrage aan leveren. Als ik rondkijk in de tent die voor de gelegenheid is opgezet, vind ik

dat fantastisch, maar ik zou liever een mooie, vaste zaalaccommodatie in Heimond hebben. Zo zijn en

blijven er altijd wensen.

U zou, burgemeester, een slecht bestuurder geweest zijn als u Heimond niet zou achterlaten

met een geweldige hoop plannen en een geweldige hoop wensen. In ieder geval blijkt uit de zojuist

gegeven schets, bekeken vanuit ondernemend Heimond, hoe groot de invloed van een burgemeester

is en hoe ver deze reikt. Heimond heeft zich ontwikkeld van een eenzijdige industriestad tot een stad

met een bloeiende woon- en werkomgeving. Wij weten dat, zoals wij hier aanwezig zijn. Heimond

groeit en bloeit. Wij voelen het iedere dag in het werk en het verblijf dat wij hier hebben. Maar er zijn

ook nog veel mensen die een beeld van Heimond hebben dat gebaseerd is op een beeld van

vroeger. Zij moeten nog ervaren dat Heimond een dynamische en zelfbewuste centrumstad in Zuid-

oost-Brabant is, waar het goed investeren en wonen is.

Wim van Eik heeft zich de afgelopen jaren zo betrokken getoond bij Heimond, dat hij na zijn af-

scheid nog graag zijn steentje wil blijven bijdragen aan de promotie van Heimond. Ondernemend

Heimond wil daarbij graag helpen door middel van een bijdrage aan het Burgemeester van Elkfonds.

Wim, straks zul je samen met vertegenwoordigers uit ondernemend Heimond het bestuur van de

stichting gaan vormen. Er is nog geen straat naar je genoemd, Wim, wantje moest nog tonen braaf te

zijn! Voor ons heb je getoond braaf genoeg te zijn. Dat betekent dat wij het fonds van start willen ver-

klaren onder jouw naam. Ik heb een cheque meegebracht en ik ben onder de indruk van het bedrag

dat erop staat, ook al is het in euro's. Tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat wij er nog niet zijn.

Banken werken op het ogenblik buitengewoon snel. Wij hebben allerlei fantastische middelen ter

beschikking en het wordt op je rekening bijgeschreven of ervan afgeschreven voordat je er erg in hebt.

Ik weet zeker dat er zaken in de pipeline zit, maar ik ga dadelijk alvast mijn handtekening zetten onder

het bedrag dat er op de cheque staat. Namens de bank die het zich aantrekt om in Heimond te mogen

acteren en blijk wil geven van haar maatschappelijke betrokkenheid, wil ik graag specifieke rente-

condities met je afspreken. Ik denk dat het in deze tijd goed is om rente vast te leggen, zodat je weet

waar je aan toe bent. Ik maak met jou de afspraak dat wij op het saldo van het fonds vijf jaar lang een

rente zullen vergoeden van 1 0% per jaar. (Applaus).

Al met al, Wim, sta ik dus garant voor het bedrag dat er nu op de cheque staat. Maar je treedt

officieel pas per 1 juli terug. Dat betekent dat het rekeningnummer blijft openstaan. Dus als mensen

hier vanmiddag nog enthousiast voor worden en hun steentje willen bijdragen aan de verdere pro-

motie van Heimond, dan is het rekeningnummer beschikbaar bij de secretaresses van de gemeente.

Namens ondernemend Heimond, Wim, van harte bedankt voor datgene wat jij hebt bijgedragen aan

de groei en bloei van ondernemend Heimond. Ik zou het plezierig vinden als jij het bedrag in euro's

zou willen noemen. Dan zal ik, op basis van mijn kennis van de omrekenfactor, het bedrag ook nog

een keer in guldens noemen, want wij leven met zijn allen nog steeds heel erg in de guldensfeer.

(Spreker overhandigt de cheque voor het Burge-

meester van Elkfonds ter waarde van E 75.000,--

aan de heer Van Eik.)

De VOORZITTER: Dit is geweldig van ondernemend Heimond, maar wij wisten eigenlijk al dat het

niet anders kon!

Dames en heren! Mevrouw Danny Mikesz zal samen met het mannenkoor Lambardi enkele lie-

deren ten gehore brengen. Het mannenkoor bestaat uit ongeveer negentig leden. Het bestaat dit jaar

vijftig jaar en zal dat op 4 oktober a.s. op een geweldige manier vieren in De Braak. Daarnaast vinden er

regelmatig uitwisselingen plaats met andere koren in Heimond en ook met verenigingen in de rest van

Nederland en zelfs in het buitenland. Het is mij een bijzonder genoegen om dit koor bij u aan te

kondigen.

Muzikaal intermezzo.

(Het mannenkoor Lambardi en mevrouw Danny

Mikesz brengen enige liederen ten gehore.)

Toespraak van de heer Listofski, burgemeester van de partnerstad Zielona Gora.

-8- 6 juni 2002.

De door de heer Listofski uitgesproken rede wordt als volgt door de tolk vertaald:

'Geachte heer Van Eik! De stad Zielona Gora zal altijd met heel veel plezier aan de heer Van Eik

denken. Acht jaar geleden hadden wij nog nooit van Heimond gehoord, maar vandaag kan ieder-

een zeggen waar Heimond ligt en wat er in Heimond gaande is. Ik wil het kort houden, want ik zal

te weinig tijd hebben om te vertellen wat wij allemaal samen hebben gedaan. Ik wil u hartelijk

bedanken voor uw samenwerking en de plezierige manier waarop wij hebben samengewerkt. Uw

stad kan trots zijn op burgemeester Van Eik, op wat hij heeft gedaan en op de manier waarop de

twee steden tot nu toe hebben samengewerkt. Ik wens u heel veel succes toe en dat al uw

dromen werkelijkheid mogen worden. En vergeet u vooral niet dat in Zielona Gora de deur altijd

voor u openstaat."

(Hierna overhandigt de spreker, onder applaus der

aanwezigen, enkele geschenken aan de heer Van

Eik.)

Optreden van Bert Kuippers, op de piano begeleid door Ton Gondrie.

Ze waren eruit: bij Koninklijk Besluit mocht hij per 1 juli vertrekken!

Dus ging onze raad, zo goed en zo kwaad als het ging, even checken

Wat hij voor de stad, in de tijd die hij had, zo echt in totaal had betekend.

Ze schreven en keken, ze belden, vergeleken, ze hadden het uitstekend berekend:

Het was allemaal heel veel, financieel, structureel en allemaal zo goed als het kon zo.

Een stad met veel inhoud, van het Hout tot in Stiphout, van Dierdonk tot aan Boscotondo

Van Brandevoort tot Bakel, het was één groot mirakel, het barstte zowat uit zijn voegen

Tot de Aariese brug -ja, en dan weer terug! - daar had hij zo voor lopen zwoegen!

Op zijn Heimonds gezegd: hoe houdt-ie het recht, die het nooit genen tijd veur z'n eige

Van hier tot in Brouwhuis - het-ie dan geen vrouw thuis? - en dat brengt mij uiteindelijk tot zwijgen.

Want wat moetje nou, als burgemeestersvrouw?

Je zit alleen, hij is de hele dag op sjouw.

Je leeft wel mee en geeft hem af en toe feedback,

Terwi.1 hij heel de stad maar rondsjouwt met die ketting om zijn nek!

Je houdt je heel bescheiden op de achtergrond

Maar met jouw inbreng houd je hem goddank gezond!

En ondertussen lijd je stiekem met hem mee

En constateert het is veel minder B dan W!

Ach wat moetje nou als burgemeestersvrouw

Toen je man destijds zo graag naar Heimond wou?

Nou ja, je volgt hem maar je hebt misschien gedacht

Ik snap totaal niet wat die man van mij van zoiets nou verwacht...

Maar zie, hij ging hier heel voortvarend aan de slag,

Maakt van die glimlach zelfs een hele brede lach

Je houdt je heel bescheiden op de achtergrond

Je vindt het heerlijk en je blijft in Hellemond!

En wat moetje ook als burgemeestervrouw?

Je denkt: als ik die namen maar allemaal onthou!

Is hij nog wethouder of gewoon weer ambteloos?

Als ik die ene nou een hand geef, wordt die andere dan boos?

En alsje ega in zijn slaap onrustig woest

Dan weetje heel precies wat hij altijd bedoelt.

Want in zijn dromen loopt hij soms tegen de muur

En jij ligt wakker en denkt: ja, goeie raad is duur!

Wat moetje nou als burgemeestersvrouw?

Neem 't uiteindelijk resultaat in ogenschouw.

Je ziet het snel gegroeide image zo 's aan

En denkt wanneer je hem zo aankijkt: prima jochie, goed gedaan!

-9- 6 juni 2002.

En met zijn afscheid ben je stiekem best wel blij.

Je denkt: voorbij, nou is-ie helemaal van mij!

Maar ondanks dat hij gaat, ja zelfs ondanks ons,

Blijft toch die Wim van jou voor altijd ook van ons!

Dames en heren! Ik vraag mij af. als iemand naar Heimond verhuist, wordt hij dan automatisch

Heimonder? Deze vraag kun je met "ja" en met "nee" beantwoorden. "Ja" voor de burgerlijke stand,

.1 nee" voor al het andere. Het gekke is dat zij die het verst weg wonen en dan hierheen komen en na zes

weken krampachtig zeggen: Oliede gullie d'n uiliën ok? die aarden vaak nog sneller en beter dan zij die

van heel dichtbij komen. De meeste Stiphoutenaren willen nog steeds geen Heimonder genoemd

worden. Zo blijft het probleem: hoe word je van import-Heimonder autochtoon? Kun je daarvoor stude-

ren, helpt een inburgeringscursus? Eindhovenaren zijn in deze een tussenoplossing. Zij hanteren al wel

de zachte g, maar hebben daarnaast het probleem: hoe kom ik tussen de Heimonders? De ivoren torens

van Boscotondo bieden niet altijd voldoende ruimtelijk blik, terwijl het juist de Eindhovenaren zijn die

Heimond opzoeken. Toen wij twee jaar geleden onze 80.000"te inwoner verwelkomden, bleek dat een

Eindhovenaar te zijn van 75 jaar oud! 75 Jaar en dan het licht zien! Ooit kregen wij hier een kleine Eind-

hovenaar die hier de grootste werd. Dat hij klein was, was voor mij persoonlijk een enorm voordeel.

Buiten onze politieke kopstukken ben ik zowat de enige die hem recht in de ogen kan kijken. Wij Hel-

monders zijn mensen die gelukkig denken dat denken gelukkig maakt en die pas gelukkig zijn als er

anderen zijn die voor hen denken. Wij Heimonders denken na voordat wij iets doen en, als wij het

gedaan hebben, weten wij zeker dat wij het wel gedacht hadden.

Aan welke eisen moet dus een mens voldoen om Heimonder te worden? Een paar aspecten wil ik

noemen. Hij moet de weg kennen en hij moet de weg weten. U zult nu vragen: is daar verschil tussen?

In Heimond wel. Het beste is dat verschil te typeren aan de hand van typisch Heimondse vraagstel-

lingen. Bij de weg kennen hoort de vraag: Witte gij de Paoterskerk? Met de alom bekende dooddoener:

Dan zulde veul kalk nodig hebben. Bij de weg weten hoort de vraag: Witte gij aan wie ik dat het beste

kan vraoge? Het antwoord daarop weet ik niet, want dat wordt meestal gefluisterd.

Een ander niet minder belangrijk aspect is: mee kunnen praten en tussen de regels door alles

begrijpen. Bijvoorbeeld: weten waarom ze in Engeland de voetbalclub Arsenal de gunners noemen.

Belangrijk ook is: de Heimonder in zijn eigen taal aanspreken. Ze zeggen dat de dialecten verdwijnen.

Maar ik durf te stellen dat juist het eenentwintigste-eeuwse taalgebruik dankbaar profiteert van ons dia-

lect. Laat ik een typisch Heimondse dialoog citeren, bijvoorbeeld uit een echtelijke ruzie. De man zegt

tegen zijn vrouw: Als ik niet elke keer aan 't end van de maond baajpas, al is het maor veur ene zak

zoute zeppe, kende gij 't schudde! Dá moesde gij nou ok 's kenne! Waaruit blijkt dat de woorden

bypass, zappen en scannen uit het Heimonds komen!

Maar de allerbelangrijkste eigenschap van een Heimonder is, dat hij goed kan feesten. Wat er ook

te doen is, hij doet altijd en bij elke gelegenheid mee. Zo is de carrière van onze scheidende burge-

meester voor de doorsnee-Heimonder één aaneenschakeling geweest van aanleidingen tot feesten! Wat

doet een Heimonder dan? Hij heft het glas, verheft zijn stem, het enige verheffen dat in Heimond niet tot

rugklachten leidt, en begint te zingen:

Toen Wim van Eik in Heimond kwam en hier het heft in handen nam

Vroeg ik mij af wie of dat was, maar hief uit voorzorg vast het glas!

Bescheiden feestje in de stad, wij kunnen weer vooruit

Zo'ne goed hebben wij nog nooit gehad, ik zing het vrolijk uit!

Van fidom faideraldera, van fidom faideraldera,

Het zal best wel een goeie zijn, ze zeggen klein maar fijn,

Ach nee, geen fris als ik dat vroeg, ik voel mezelf nog fris genoeg

Doe mij maar iets met alcohol, goed vol!

Hij werkte hard en heel goed door, het was een soort van bouwpastoor

Hij had het heel snel voor mekaar, het 6 miljoenste kwam hier klaar

Toen kwam pardoes de Koningin, dá is dus nie niks,

Ik zeg schenk mij nog maar eens in, ik proost op Beatrix!

Van fidom faideraldera, van fidom faideraldera

Ik ken d'r makkelijk twintig kwijt, zo is het Majesteit!

Ik weet dat ik hem vandaag wel raak en dat ik hem burgemeester maak

-10- 6 juni 2002.

Doe nog maar iets met alcohol, goed vol!

Nou ja het hek was van d'n dam, al het oü was in memoriam

En waar vroeger wat onkruid stond, stampten ze Dierdonk uit de grond

Ze kwamen hiervan heind en veren iedereen vertel 'k

Dat is voor ons normaliter, dá kan hem alleen, Van Elk.

Van fidom faideraldera, van fidom faideraldera

Hij krijgt echt alles voor elkaar, dus jongens drinken maar!

In Dierdonk woonde echt op stand, een veurbeeld veur hil Nederland,

Daar moet nadrukkelijk op getoast, hik, proost!

En wie heeft er nog nooit gehoord van 't pronkproject van Brandevoort,

Daar koopde voor vijf ton bekant een echt oud-Heimonds grachtenpand!

Wie is de grote architect, wie levert energie?

Ook dat is al weer uitgelekt, maar ik zeg het lekker nie!

Van fidom faideraldera, van fidom faideraldera,

Maar als ge 't dan toch weten moet: Wim heeft dá uitgebroed!

En dat komt Heimond goed van pas, dus hup omhoog weer met dat glas

Daar moet nog maar eens op getoast, hik, proost!

Nou gaat hij weg, nou gaat hij heen, laat ons gelukkig niet alleen.

We zitten allemaal in de tent, geselecteerd, gecheckt, gescand!

De wethouders, de hele raad, de griffie en de sik,

Die vatten nu het glas kordaat en zingen net als ik:

Van fidom faideraldera, de ralderalderaldera,

Dit is een afscheid met een traan, waarom moet hij nou gaan?

We storten ons in het feestgedruis, we gaan nog lange niet naar huis,

We waren Wim nog lang niet moe... Houdoe!

(Applaus).

Toespraak van de heer Van Elk, scheidend burgemeester van Heimond.

De heer VAN ELK: Dames en heren! Ik ben blij dat de heer Bert Kuijpers de microfoon al wat

lager heeft gezet, want gewoonlijk staat die te hoog en dat moet ik dan altijd verklaren: Heimond groeit

wel, maar ik niet meer!

Mijnheer de commissaris van de Koningin, mijnheer Braks, voorzitter van de Eerste Kamer,

monseigneur, vertegenwoordigers van Zielona Gora, mijnheer Dehazet, gevolmachtigd minister van

de Nederlandse Antillen, hartelijk welkom. Ook u, dames en heren, hartelijk welkom. U bent allemaal

gescand, dus u hoort tot een select publiek. Ik verheug mij erop u straks de hand te kunnen drukken

en met u te kunnen delen dat wij zoveel jaar in allerlei situaties relaties met elkaar gehad hebben.

Mijnheer de commissaris! U hebt in een warme speech aangegeven dat wij elkaar al heel lang

kennen. Misschien mag ik daar nog een anekdote van vertellen. Het was in de tijd, begin jaren '70, dat

de startbaan van Weischap, die over het noorden van Eindhoven (Woensel) liep, gedraaid moest

worden in een meer noordwestelijke richting om de geluidsoverlast voor Woensel op te heffen. Maar

dit had het nadeel dat de Kempen, waar u toen de scepter zwaaide, met wat meer last werd gecon-

fronteerd. Toen nodigde u het "gouden team" uit om de bevolking van de Kempen te komen uitleggen

wat voor snode plannen het gemeentebestuur van Eindhoven had. Ik weet nog dat het voor ons, toen

wij daar in die grote zaal binnenkwamen, spitsroeden lopen was. Maar u hield daar zo'n knappe

speech, dat u de bevolking van de Kempen tevredenstelde en dat het college van Eindhoven met de

daar aanwezige bewoners van de Kempen een gezellig glas kon drinken. Ik heb dat een staaltje van

diplomatie gevonden dat er mocht zijn. Verder hebben wij elkaar in heel veel relaties ontmoet.

In de groeistadperiode hebben wij als Heimond buitengewoon veel steun gehad van het provin-

ciaal bestuur. Wij hebben wel eens het gevoel gehad dat wij toen echt het "enfant chéri" van de pro-

vincie waren. Die steun hadden wij nodig en wij waren natuurlijk ook aardig! In eik geval heeft het

provinciaal bestuur toen heel bepalend bijgedragen aan het succes van de groeistadperiode. Fijn dat

-li- 6 juni 2002.

u zo tot mij gesproken heeft, commissaris, en dat u dat vergezeld heeft doen gaan van de onder-

scheiding van de provincie Noord-Brabant, die ons allen zeer dierbaar is.

Mijnheer Weischen! Wij hebben nooit veel en lang nodig gehad om elkaar te overtuigen van de

goede zaken die in het belang van Zuidoost-Brabant verricht moesten worden. U hebt er een aantal

genoemd. Er zijn er nog veel meer te noemen. Wij konden elkaar altijd heel goed en snel vinden in

opvattingen en visies. Er is maar één dossier te noemen waarbij dat niet gelukt is. Daar hebt u het

nodige van gezegd, dus dat hoef ik niet meer te doen. Voor de toekomst blijft er wat dat betreft nog

een belangrijke opdracht liggen. Hartelijk dank voor de goede verhoudingen die wij binnen het gewest

altijd gehad hebben en de aanspreekbaarheid die wij vanuit Heimond hadden voor de zaken die voor

Heimond specifiek van belang waren. Ik stel het zeer op prijs dat ik het ereteken van het SRE heb

mogen ontvangen. Gewestvorming en alles wat daar in de loop der tijden mee te maken heeft gehad

of daarmee is gebeurd, is altijd mijn tweede liefde geweest, zoals u wel zult weten. Ik koester deze

onderscheiding dus bijzonder.

Mijnheer Praasterink, sinds kort waarnemend voorzitter van de gemeenteraad! U ziet waar het

dualistisch stelsel al niet toe kan leiden! U doet het voortreffelijk. Ik zou u uw pools niet hebben

kunnen verbeteren. De verhouding tussen mij en de opvolgende gemeenteraden is altijd plezierig en

ontspannen geweest. Wij hebben veel gelachen. De vergaderingen probeerde ik in eik geval zo kort

mogelijk te houden, om daarna met elkaar nog gezellig een glas te kunnen drinken. Ik hoop dat mijn

opvolger die goede gewoonte ook heeft en dat u hem daarop geselecteerd hebt. Want op die manier

blijft de goede geest er ook in zitten. Want van formeel vergaderen met elkaar moet je het meestal niet

hebben. Je moet het vooral hebben van de binding en het begrip datje voor elkaar krijgt en opbouwt,

met name in het informele circuit. Ik stel het buitengewoon op prijs dat u mij, na zestien jaar Heimond,

het ereburgerschap waardig hebt gekeurd. Ik weet dat dit heel selectief wordt verstrekt. Dat u mij hier-

voor waardig hebt gevonden, stel ik op hoge, hoge prijs. Het zal mij ook binden aan het feit dat ik aan

deze stad op een andere wijze nog een en ander verschuldigd ben. Daar zal ik mij dan ook naar

gedragen. Ik dank u zeer.

Mijnheer Hoeks! De verhouding met het bedri fsleven heb ik altijd zeer op prijs gesteld. Enige

affiniteit met economie en het bedrijfsleven is mij nooit vreemd geweest. Vandaar dat ik ook altijd de

taal van de ondernemers heel goed heb begrepen en heb kunnen verstaan. Je kunt overigens niet

alleen maar mooie huizen bouwen in een stad, er zal ook sprake moeten zijn van economische ont-

wikkeling. Je moet dus een actief beleid voeren ten aanzien van bedrijventerreinen en de vestiging

van bedrijven. Dat heb ik altijd graag en met verve gedaan. Dit fantastische bedrag, dat op uw initiatief

bijeen is gebracht, zij het met de medewerking van velen, maakt dat wij nog een en ander kunnen

bijdragen aan de promotie van Heimond. Ik stel dat op hoge prijs en ik maak graag deel uit van het

bestuur van dit fonds, om gezamenlijk met vertegenwoordigers van het bedrijfsleven te kijken waar wij

ons verder op moeten richten. Dank u zeer.

Ook de organisatoren van deze dag - maar niet alleen deze dag, want gisteren heb ik afscheid

genomen van het personeel, een grandioos gebeuren, en morgen zal ik afscheid nemen van de

burgerij - wil ik ook heel uitdrukkelijk bedanken. Tot nu toe heb ik een heel warme uitstraling ervaren

van deze bijeenkomsten en ik neem aan dat dit ook morgen het geval zal zijn. Ik weet dat hier heel

hard en heel veel aan gewerkt is, onder onze eminente gemeentesecretaris de heer Ad de Kroon. Ik

stel het buitengewoon op prijs dat u op zo'n hartelijke wijze van mij afscheid neemt.

De pers heeft het woord niet gevoerd, maar heeft wel ruim 34 jaar datgene wat ik aan zin en

onzin heb verkondigd, trouw aan de burgerij overgedragen en doorgegeven. Ook de goede ver-

houdingen die ik altijd met de pers heb kunnen onderhouden - uiteraard was de pers altijd kritisch,

maar wel positief-kritisch - heb ik zeer gewaardeerd. Een bestuurder kan tegenwoordig niet functio-

neren, als er niet op een behoorlijke manier en op open wijze met de pers gecommuniceerd wordt. Ik

heb dat altijd graag gedaan en ik heb ook altijd ervaren dat de pers altijd graag met mij te doen had.

Als ik onlangs de Persprijs van de Eindhovense Persclub heb mogen ontvangen, was dat voor mij

bepaald een warm teken van de goede verstandhoudingen die wij steeds met elkaar hebben gehad.

Dames en heren! Ik had heel veel op papier staan, maar ik zal mij beperken bij het voorlezen

van wat ik op schrift had gesteld. Ik stel de ontmoeting met u, na afloop van deze bijeenkomst, meer

op prijs en ik vind het belangrijker dan nog een heel verhaal te gaan houden. Toch wil ik bij gelegen-

heid van dit officiële afscheid kort drie thema's noemen die naar mijn mening voor de verdere ontwik-

keling van onze stad naar de toekomst toe van belang zijn.

1. Het doorgaan met de woonwensen van mensen en de daarbij horende ruimtelijke kwaliteit als

centraal uitgangspunt te nemen bij de verdere stadsontwikkeling.

2. Het verder ontwikkelen van de daarbij noodzakelijke balans met cultureel-educatieve voorzie-

ningen en de betekenis en de rol van marktpartijen bij deze twee aspecten.

-12- 6 juni 2002.

3. De noodzakelijke groei naar een "civil society".

Wat de twee eerste thema's betreft - de woonwensen en de noodzakelijke balans met cultureel-

educatieve voorzieningen - het volgende. Toen het college van B&W in 1990 de situatie na groeistad

analyseerde en daarbij constateerde dat groeistad weliswaar succesvol was geweest, maar dat deze

nog in onvoldoende mate had bijgedragen aan de versterking van de inkomensopbouw van de stad,

heeft het college het verstrekkende besluit genomen om de aandacht bovenal daarop te gaan richten.

Als basis daarvoor vond een inventarisatie en analyse plaats van woon- en omgevingswensen van

midden- en hogere inkomensgroepen. Deze werden als uitgangspunt gehanteerd voor een ambitieus

woningbouwprogramma en een omgeving van hoge ruimtelijke kwaliteit, waarbij de uitgesproken

voorkeur voor de romantische architectuur voor een bijzondere uitstraling moest zorgen. Daarbij werd

bewust samenwerking gezocht met marktpartijen in een efficiënte publiekprivate constructie.

Met name dat beleid en de consequentheid waarmede het is doorgevoerd, heeft de laatste tien

jaar tot de opmerkelijke fysieke en economische metamorfose geleid waarvan Heimond heden ten

dage getuigt en waarbij de beoogde doelgroepen tot een bredere en daardoor sterkere bevolkings-

opbouw in onze stad hebben geleid. Een onderscheidend beleid dat Heimond iets eigens heeft

gegeven en dat daarom voor de positionering van de stad als aantrekkelijke woon- en vestigingsplaats

zo belangrijk is. Dit beleid vraagt dan ook om onverkorte voortzetting, overigens met alle daarbij

mogelijke nieuwe varianten. Intensieve samenwerking met marktpartijen, waarmede wij inmiddels de

ervaring hebben opgedaan dat veel van wat aanvankelijk moeilijk te realiseren leek toch tot de moge-

lijkheden bleek te behoren, blijft daarbij geboden. Langjarig commitment met degelijke marktpartijen,

die continuïteit van werk en werkgelegenheid prioritair stellen boven incidentele winstneming, is daar-

voor een belangrijke sleutel. De aankoop en ontwikkeling van het 17 ha grote Hatématerrein voor

gezamenlijke rekening en risico van gemeente en marktpartij Van Wijnen is daarvan een sprekend

voorbeeld.

In onze in het kader van het Grotestedenbeleid ontwikkelde Stadsvisie 2010 ligt voortzetting

van dit beleid verankerd, verbreed naar meerdere beleidsterreinen. Immers, de kwaliteitsslag in het

ruimtelijk fysieke en de daardoor ontstane binding met hogere inkomensgroepen aan onze stad, vergt

evenzeer een kwaliteitsslag in de cultureel-educatieve sector en uitbouw van sociaal-

maatschappelijke voorzieningen. Daarmede is inmiddels een belangrijke aanzet gemaakt, maar voor

de toekomst zijn er nog vele uitdagingen. Enkele zijn er vandaag al genoemd. Uitdagingen die vaak

op gespannen voet staan met de financiële mogelijkheden die voor onze stad nu eenmaal beperkt

zijn. Het zal dan ook noodzakelijk zijn een grote mate van creativiteit te blijven ontwikkelen om voor de

verdere ontwikkeling in den brede de nodige armslag te verwerven. Daarin met name liggen een

cruciale uitdaging en taakstelling.

Ook voor de cultureel-educatieve sector kan gelden dat met marktpartijen samenwerkings-

constructies te maken zijn waarbij dit soort van voorzieningen in combinatie wordt gebracht met com-

merciële bestemmingen. Hierdoor kan de realiseerbaarheid daarvan belangrijk worden vergroot.

Daarbij kan creativiteit in financieringsconstructies, die voor marktpartijen meer gangbaar zijn dan voor

de overheid, de financiële investeringsruimte belangrijk vergroten. Met dit soort van allianties kan

meer in duurzame kwaliteit worden gerealiseerd.

Ten aanzien van het sociaal-maatschappelijke terrein wil ik opmerken dat op dit terrein naar de

toekomst toe - de laatste verkiezingsuitslag was daarvoor meer dan indicatief - meer structureel naar

wegen gezocht zal moeten worden om inhoud te geven aan wat valt te begrijpen onder het begrip

"civil society". Daarmede wordt gedoeld op het feit dat onze democratie tot nog toe te veel alleen naar

een politiek systeem is vertaald en te uitsluitend op de overheid is geconcentreerd en gefixeerd. Het

publieke belang wordt echter allang niet meer door de overheid alleen bepaald. Burgers en organi-

saties van burgers eisen hun deel in het behartigen van het publieke belang. Het signaal is duidelijk

dat wij van een politieke democratie naar een meer maatschappelijke democratie moeten groeien.

Voor onze lokale overheid is de uitdaging dan ook hoe belanghebbende partijen meer blijvend invloed

te geven op de veiligheids- en leefbaarheidsaspecten in de eigen omgeving. Het ligt voor de hand om

partijen die last en schade ondervinden van negatieve ontwikkelingen - zoals burgers, woningbouw-

verenigingen, bedrijfsleven en hun verzekeraars - duurzaam te betrekken bij het bestrijden en op-

lossen van problemen. Immers, de civil society roept naast de overheid meerdere partners op om

maatschappelijke doelstellingen te verwezenlijken. Partners in de civil society zouden ook de vele

private sociaal-maatschappelijke fondsen kunnen en moeten zijn. Deze hebben echter te vaak inmid-

dels achterhaalde doelstellingen uit een ver maatschappelijk verleden, waardoor ze geen wezenlijke

bijdrage aan de oplossing van eigentijdse problemen kunnen leveren. Een voorbeeld van hoe het kan

en eigenlijk zou moeten, is de in Heimond bekende stichting Thomas van Villanova. Een stichting met

aanvankelijk als enige doelstelling dak- en thuislozenzorg, inmiddels echter verruimd tot zorg voor en

-13- 6 juni 2002.

opleiding van kansarme jeugd, hier en in het koninkrijksdeel de Nederlandse Antillen. Enerzijds omdat

dak- en thuislozenzorg in ons land redelijk verankerd is in de huidige regelgeving, waardoor niet meer

alle inzet van eigen middelen daarvoor nodig is, maar vooral omdat dak- en thuisloosheid vaak het

voorportaal kent van een kansarme jeugd. Met name ten behoeve van deze jeugd valt nog zeer veel

te investeren in opvang en toeleiding naar werk. Het is op deze titel dat door de jaren heen door deze

stichting veel bijgedragen is aan het verder ontwikkelen van een sociale infrastructuur voor deze doel-

groep in onze stad. Het is derhalve de moeite waard om ook meerdere fondsen waar veel maat-

schappelijk kapitaal ligt opgetast aan te spreken op een actueel deelnemen en inzetten op hun bij-

drage aan het vormgeven en ondersteunen van de civil society.

Dames en heren! Met deze op de verdere toekomst van Heimond gerichte gedachten, wil ik mijn

optreden in deze mij inmiddels aan het hart gebakken stad afsluiten. Heimond ligt definitief op koers. Het

nieuwe college, waar ik veel vertrouwen in heb onder begeleiding van onze eminente gemeente-

secretaris en de nieuwe raad wens ik wijsheid en veel creativiteit toe om op de nieuwe uitdagingen een

antwoord te geven dat ons Heimond weer verder brengt in een door de burgerij beleefde gezonde, boei-

ende en vooral ook plezierig beleefbare stad. (Applaus).

De VOORZITTER: Dames en heren! Wij zijn aan het einde gekomen van mijn eerste raads-

vergadering - als voorzitter dan! Ik dank u voor uw aanwezigheid.

Hierna sluit de VOORZITTER, te 15.58 uur, de vergadering.

Aldus vastgesteld in zijn vergadering van 3 september 2002.

De raad voornoemd,

De voorzitter,

De griffier,